Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Er waren nog veel dorpen met klederdracht in Nederland. Die van Axel waren een uitdaging voor Jungman. De mouwen waren zo strak dat de bloedcirculatie werd gehinderd. De roze tint die de armen daardoor kregen vonden de bewoners prachtig. De bewoners van Axel droegen veel juwelen. Het mooist vond Jungman de gouden ornamenten op de muts voor feestdagen.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Je komt er niet ver mee. Een hobbelpaard is echter leuk speelgoed. Jungman dacht dat een hobbelpaard specifiek Zeeuws was; het was goedkoop, degelijk en veilig. Deze jongen uit Veere kon er geen ongeluk mee krijgen. De kwast op zijn muts herinnert aan de tijd dat Veere nog een belangrijke legerplaats was.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Het ligt slecht een paar kilometer van de drukke haven van Vlissingen, schreef Jungman, maar wat een prachtige plaats. Hij hoopte dat het altijd zijn rust en charme zou behouden. De helft van de bevolking loop er in klederdracht. Het valt hem op dat je in Middelburg de hele dag melkkarren ziet rijden; lange, lage karrengeschilderd in bonte kleuren.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
In Holland trouwt met jong. Daarna ga je wonen bij de ouders van de bruidegom. Tot je oud genoeg bent om een eigen boerderij te hebben. Jongeren worden uitgehuwelijkt of ontmoeten elkaar op de kermis. Tijdens een kermis en een trouwerij komen bewoners van verschillende dorpen samen. Een feest van klederdrachten voor Jungman.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Het was lange tijd een belangrijke zeehaven, met vooral veel handel met Schotland. Hier mijmerde Jungman over de prachtige kleuren van het Hollandse landschap tegen de zachte grijsblauwe lucht. Het gras is levendig groen, behalve als het is bedekt met een laag sneeuw. De toren op de tekening is van het stadhuis.
De mooiste meisjes van Holland wonen in Hulst werd hem verteld. Dus reisde Jungman naar het kleine plaatsje in het zuiden van Zeeland. Daar trof hij vrouwen in uitbundige klederdracht. Ze droegen een kap van mousseline met een band van prachtig fijne kant. Arme bewoners leefden op aardappelen en vet om de dure kleding te bekostigen.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
De markten van ‘s Hertogenbosch en Breda waren een openbaring. Beatrice, de Engelse vrouw van Jungman, vond de geur van de gedroogde kabeljauw verachtelijk. De stokvis, dat ze vertaalde naar “voorraad vis”, lag in kleine bundels van gelijke lengte in de kramen. Enthousiast was ze echter over de prachtige sla, bloemkool en spinazie, de trossen jonge wortels en bundels asperges. Nergens had ze zulke lekkere groente gegeten als in Holland.
Noord Brabant bestond voor een groot deel uit heidelandschap. De bontgekleurde heide was volgens Jungman karakteristiek voor grote delen van Holland. Hij genoot van de levendige kleuren, heldere contrasten en het scherpe lijnenspel. Op de heide vind je een overvloed aan fazanten, hazen en patrijzen. Er zijn daardoor ookaltijd stropers op de heide.
In Tilburg verwonderen Jungman en zijn vrouw zich over het interieur van huizen. Hollanders weten alles over Rembrandt, Frans Hals en andere kunst. Maar in de woningen is dat niet terug te zien. Die zijn gevuld met nutteloze prullen, kunstbloemen en antimakassars. Kunst en met zorg en stijl ingerichte woningen vind je slechts bij de adel, notabelen en wereldse klasse.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
De poffertjes boten liggen aan de kades van de grotere steden. Poffertjes zijn een populaire lekkernij, dat door een vrouw wordt gemaakt onder de ogen van de klant. Ze giet de ingrediënten uit drie grote, koperen potten met pollepels in de kleine mallen. Die staan op een houtvuur naast haar. Haar hulp staat met vork klaar en draait de poffertjes. Tenslotte worden ze op een bord gelegd, beboterd en besuikerd en overhandigt aan de hongerige klant.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
In Delft vertelt een inwoner dat hij twee dochters heeft in Holland en een zoon in Gelderland. Jungmanprobeert grip te krijgen over de term Holland. Het land, met zijn dan nog elfprovincies, heet immers Nederland. Buitenlanders noemen het Holland,maar inwoners gebruiken die term ook. Holland is het westen, besluit Jungman, en de provincies Noord- en Zuid-Holland met Delft, Den Haag, Amsterdam en nog enkele belangrijke plaatsen.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Jungman ervaart Schiedam als een grote distilleerderij. De meeste inwoners werken op een of andere manier in de drankenhandel. De drank wordt gebotteld in smalle, aardenwerken potten. Allerlei fruitige ingrediënten vormen de basis van de jenevers en andere dranken. De restanten van het geplette fruit krijgen de boeren rondom Schiedam om hun koeien en varkens mee te voeden.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
In de Nieuwe Kerk, die ook al heel oud is, bevindt zich de laatste rustplaats van de Koninklijke familie. In de Oude Kerk staat het grafmonument van admiraal Maarten Tromp. Rond de kerken liggen de middeleeuwse straatjes. Het geheel geeft een bijzondere atmosfeer, waarmee Delft zich volgens Jungman onderscheidt van andere plaatsen.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Deze oudste gracht van Delft doorsnijdt een groot deel van de stad. Het was ooit de belangrijkste handelsroute door Delft. Aan de gracht staan middeleeuwse huizen met prachtige gevels. Jungman was vooral gecharmeerd door het huis met de wapenschilden, dat volgens zijn aantekeningen het stadhuis moest zijn.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Vele bruggen verbinden de eilandjes waaruit Leiden is opgebouwd. De Visbrug verbindt de oevers van de Nieuwe Rijn, vlak voor deze samenvloeit met de Oude Rijn. Bij de Visbrug kwamen de boten samen met vis uit Katwijk en Noordwijk. Verder is Leiden vooral een universiteitsstad; volgens Jungman ooit het grote Europese centrum van studeren.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
In Leiden ligt het eindpunt van wat nog over is van de middeleeuwse Rijn. Na de aanleg van nieuwe waterwegen is er, vanaf Harmelen, nog slechts een kleine 60 kilometer over. Vlak voor het centrum van Leiden splitst de rivier in tweeën en vormt de Nieuwe Rijn. Na de Visbrug komen ze weer samen en gaan als Rijn verder.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Op hun reis langs de Zuiderzee, het huidige IJsselmeer, kwamen de Jungmans in meerdere vissersdorpen. Overal maakte Jungman portretten, waaronder die van de vissersjongen. In alle dorpen, zoals Urk, Spakenburg, Marken en Volendam, werden ze gastvrij ontvangen. Ze kregen een inkijkje in het dorpse leven en begrepen steeds meer over de gewoontes rond klederdracht.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Jungman en zijn vrouw waren vooral gecharmeerd van Volendam en Marken. In beide plaatsen maakte Jungman vele tekeningen. In Volendam schilderde hij de processie. Hij portretteerde veel bewoners en hij kwam ook bij veel mensen thuis. Daar tekende hij het interieur, altijd met een bewoner in klederdracht.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Jungman is in Amsterdam geboren. Verder is over zijn jeugdjaren weinig bekend. Dat geldt ook voor de naamgeving van de Montelbaanstoren. Het is 500 jaar geleden gebouwd als verdedigingswerk. Die functie heeft het al lang niet meer. Jungman vond het een mooie toren op een bijzondere locaties aan de Oude Schans, een gracht die tegelijk met de toren werd gegraven.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
De vrouw van Jungman vond de Amsterdammers niet prettig. Zeker niet in vergelijking met de mensen in klederdracht die ze op het platteland had ontmoet. De meisje van het Burgerweeshuis vormden een uitzondering. Die waren vriendelijk. En ze hadden een uniform die haar deden denken aan de klederdrachten. Je kunt de weesmeisjes direct herkennen in de grote stad.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
De Jungmans liepen in drie uur van Amsterdam naar Haarlem. De geur van de wereldberoemde bloembollen werd steeds sterker. In de tijd van zijn opa was rondom Haarlem nog allemaal water. Windmolens en stoomgemalen hebben dat veranderd. De Adriaan was in die tijd dat Jungman er langsging een graanmolen, na een tijdje te zijn gebruik voor het malen van tufsteen.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Beatrice Jungman, de vrouw van Nico Jungman, was niet gek op de Hollandse steden. Komend vanaf Zaandam vond ze de skyline van Amsterdam wel bijzonder. Ze genoot van de architectuur van de stad. En de Nieuwmarkt met de Waag vond ze aantrekkelijk. Op markten kon je mensen kijken en spreken. Op de Amsterdamse markten was dat vaak een bonte verzameling.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Een van de favoriete plekjes van Jungman in Amsterdam was de hoek van de Zeedijk en de Oudezijds Kolk. In deze oudste buurt Amsterdam voel je de geschiedenis van de stad. Tot zijn geboortejaar was de Zeedijk de bescherming van Amsterdam tegen de open zee. Op de hoek kwam de bedrijvigheid onder je door varen.
Nicolaas Wilhelm Jungmann (1872 - 1935)
Deze kerk is gebouwd in de jeugd van Nico Jungman. Tien jaar na de opening in 1887 kwam hij, inmiddels met een Engels paspoort, met zijn aanstaande vrouw terug naar Amsterdam. De kerk had toen nog een rossige gevel. De R.K. kerk is genoemd naar Nicolaas van Myra, de heilige waar we ons Sinterklaasfeest aan danken.
